Początek, czyli dzień dobry

 Nigdy juz nie będę pisać ze wszystkimi znakami polskimi. Pozmieniało się trochę i polegam na swoim telefonie... Można by nawet rzec, ze mozg poszedl w odstawkę, ale nie, cos tam się jeszcze tli. Ale na pewno nie chec bycia idealnie odbierana.

Taka tam M, niby uległa, niby tyle marzen, tyle potrzeb, tyle rzeczy znajomych i nieznajomych wokoło. Ale jeśli pada pytanie, a kim Ty jesteś, to ja właściwie nie znam odpowiedzi. Jakos mozna powiedziec, mniej więcej mloda, w dodatku kobieta. To pewnik. Dalej matka, tu też nie trzeba się zastanawiać. Dalej... W kontekście tego bloga, to dalej sie okaże. Mam wrażenie, że założyłam go jako medium do siebie samej.

Ulegla? A moze niewolnica? A moze w ogole jestem zbyt zmeczona, by być czymkolwiek. Zbyt zblazowana, by być czlowiecza. 

A tak serio, to cześć, blogu. Ja jestem M, chciałabym X, a wychodzi Y. Co robimy?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

rana wylotowa

Zostałam oszukana przez dwie osoby jednocześnie. Bardzo ciekawe uczucie, ale nieszczególnie polecam, mój drogi czytelniku.  Będąc kajirą (bo kajira to też człowiek, co może być szokiem) ważny jest szacunek wobec siebie samego. To on pozwala wyznaczyć granice, poczuć, gdy są one przekraczane oraz bronić ich. Jeśli nie posiadasz do siebie samego szacunku, zawsze będziesz raniony, zawsze zostaniesz wykorzystany.  Ja wyciągnęłam wnioski z doświadczeń niestety własnych. Więc gdy teraz spotkałam się z próbą manipulowania mną oraz z kłamstwem stanowczo mówię wulgarne słowo na S. I nie ma znaczenia, czym druga strona próbuje się wytłumaczyć. Już piszę Ci, dlaczego:      Niespodzianka nr 1 - manipulant zawsze zostanie manipulantem. Aby manipulować trzeba mieć pełną świadomość tego, co się robi. Nie próbuj oszukać samego siebie, że to na pewno wyszło mu przypadkiem.       Niespodzianka nr 2 - manipulant zawsze po "nakryciu" go powie ci dokładnie to, co chcesz i potrzebujesz usłyszeć, a
Czytaj więcej

Na dobrej drodze

 Od pierwszego posta na tym blogu, a właściwie od pierwszego dnia poznania Takiej Jednej Niewolnej, minęła już chwila, choć nieprzesadnie długa. Mam wrażenie jakby od tamtej "mnie" dzieliła mnie wieczność. I myślę, że tak właśnie jest. Życie maj zmieniło się nie do poznania. Dojrzałam. Przejrzałam (na oczy). Wyzwoliłam się. Pozwoliłam sobie samej na wzrost, na ruch, który bardzo długo blokowałam.  Półnaga położyłam się na łóżku. Nogi szeroko, jakbym została naciągnięta liną. Ręce wygodnie wzdłuż ciała. Głęboki wdech. Głęboki wydech... Błogi spokój. Pierwszy raz od kilku lat. Wdech i wydech. - Tak, to prawda. - myślę sobie. Pozwalam sobie na to uczucie, które wypełnia mnie całą aż po brzegi. Ta chwila odwagi, kiedy postanawiasz w końcu nie walczyć z tym, co czujesz od tak dawna. Nie walczyć ze strachem, ze światem, ze sobą. To jest ten spokój, który przychodzi, kiedy zaakceptujesz siebie, jakim jesteś. - Tak, to prawda. - myślę. Najpierw z lekkim smutkiem, a wręcz dziwaczną no
Czytaj więcej